Η παλιά ονομασία του χωριού ήταν "Ασάρ Μπέη", που σημαίνει "Η κρεμάλα του Μπέη". Σύμφωνα με την παράδοση, η ονομασία δόθηκε εξαιτίας της σκληρότητας του τοπικού Μπέη. Το κονάκι του βρισκόταν στην ανατολική πλευρά του χωριού κοντά στην παλαιά Εκκλησία του Αγίου Αθανασίου. Στην περιοχή του Δημοτικού Σχολείου υπήρχε μουσουλμανικό νεκροταφείο.
Το Δροσερό
Μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης εγκαταστάθηκαν στο χωριό πρόσφυγες από τα χωριά Ταϊφίρι της Ανατολικής Θράκης και Ηράκλειο Νικομήδειας της Μικράς Ασίας, ενώ το 1925 εγκαταστάθηκαν Βλάχοι. Λέγεται ότι το όνομα "Δροσερό" δόθηκε στο χωριό όταν κάποιοι διερχόμενοι ταξιδιώτες, που κάθισαν στην πλατεία να ξεκουραστούν, εξύμνησαν τον δροσερό αέρα που φυσούσε εκείνη την στιγμή. Μετά το 1912 λειτουργούσαν στο χωριό αστυνομικός σταθμός, ιατρείο και δημοτικό σχολείο.
Τα χρόνια του Εμφυλίου Πολέμου σημάδεψαν το Δροσερό. Το Φεβρουάριο του 1946 οι κάτοικοι αναγκάσθηκαν να το εγκαταλείψουν και εγκαταστάθηκαν στα γειτονικά χωριά και τα Γιαννιτσά. Στις 3-7-1947 κάηκε σχεδόν ολόκληρο το χωριό, εκτός από περίπου δέκα σπίτια και την εκκλησία. Οι κάτοικοι επέστρεψαν το 1950 και το ξαναέχτισαν.
