Η περιήγηση στα οθωμανικά μνημεία των Γιαννιτσών ολοκληρώνεται με την επίσκεψη στην οικία του Εμίν Μπέη, η οποία βρίσκεται στον κεντρικό τομέα της πόλης, επί του σύγχρονου πεζόδρομου. Πρόκειται για μία νεοκλασική κατοικία διαστάσεων 15,20Χ12,30μ. η οποία χτίστηκε στις αρχές του 20ου αιώνα και αποτέλεσε την κατοικία του τελευταίου απογόνου του Γαζή Εβρενός που διοίκησε την περιοχή μέχρι το 1912, του Εμίν Μπέη. Διέμεινε όμως μόνο για μία δεκαετία. Μετά τη Μάχη των Γιαννιτσών (Α’ Βαλκανικός Πόλεμος) και την ήττα του οθωμανικού στρατού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει την πόλη και τον Καζά σφραγίζοντας τη λήξη της οθωμανικής κυριαρχίας. Μετά την περίφημη, πολύνεκρη Μάχη τα Γιαννιτσά εντάχθηκαν στο επίσημο ελληνικό κράτος.
Ευτυχώς, το μνημείο έμεινε ανέπαφο από τους πολέμους που ακολούθησαν, ενώ οι δύο φάσεις αναστηλωτικών εργασιών που πραγματοποιήθηκαν κατά την μεταπολεμική περίοδο, το διατήρησαν σε άριστη κατάσταση. Από το 1930 έως το 1985 στέγασε το Γενικό Νοσοκομείο Γιαννιτσών. Στις 20 Οκτωβρίου 1985 το Νοσοκομείο Γιαννιτσών μεταφέρθηκε σε κτίριο της οδού Μπάφρας. Οι καθαιρέσεις των βοηθητικών κτηρίων απεκατέστησαν την αυθεντική του όψη.
Στην αυλή του υπήρχαν κάποτε πλατάνια, κυπαρίσσια και μια βρύση για να δροσίζεται ο Μπέης στο αβάσταχτο θέρος. Η οικία του Εμίν Μπέη μαζί με την οικία του Δημάρχου Μαγκριώτη αποτελούν τα μοναδικά δείγματα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής στην πόλη. Επηρέασαν αρχιτεκτονικά τις νεοκλασικίζουσες κατοικίες που χτίστηκαν αργότερα, στα χρόνια του Μεσοπολέμου σε διάφορα τμήματα των Γιαννιτσών όπως στην περιοχή Πάρκου Αγίου Γεωργίου και την κεντρική Οδό Χατζηδημητρίου.
Μνημεία και Ιστορίες
"Τα σεράγια των Γιαννιτσών είναι μεγάλα και πλούσια. Καλοχτισμένα σαν πύργοι μεσαιωνικοί. Όλα με κήπους απεράντους, γεμάτους δένδρα καρποφόρα και λουλούδια και κληματαριές και βρύσεις που εστέρευσαν πλέον. Τι πολυτέλειαν και τι χλιδήν και τι ευμάρειαν είχαν τα σαράγια αυτά! Τι χανουμάκια, τι ουρί ενέκλειαν μέσα εις τους παχείς τοίχους των! Τι ημέρας και τι νύχτας έχουν ιδή οι τοίχοι αυτοί, αι κλεματαριές αυτές και αι βρύσεις αυτές! Πως με συγκινούν τα ερείπια των σαραγίων των Μπέηδων! Κάτω, εις μία άκραν της τουρκικής συνοικίας, χωμένο μέσα εις προαιώνια δένδρα επί θαυμασίου κήπου ευρίσκεται το σαράγι του Εβρενός, των κατακτητών των Γενιτσών. Είναι μεγάλη οικοδομή ευρωπαϊκή και κάλιστα θα είχε τον τύπον του εις την λεωφόρον Χαμηδιέ."
